تخریب حرارتی پلیمرها مربوط به زوال در سطح مولکولی است، برای مثال در نتیجه (بیش از حد) گرم شدن. تخریب پلیمر معمولاً نامطلوب است زیرا مربوط به از دست دادن خواص در محصول نهایی است. برخی از ترموپلاستیک‌های اخیراً توسعه‌یافته که به‌عنوان مواد با کارایی بالا تمیز یا تقویت‌شده استفاده می‌شوند، برای کاربردهای با دمای بالا مناسب هستند، اما در طول فرآیندهای ترکیب‌سازی و قالب‌گیری نیز در معرض دماهای بالا قرار می‌گیرند. بنابراین، آنها به شرایط پردازش بسیار حساس هستند و ممکن است قبل از تبدیل شدن به محصول نهایی، دچار تخریب حرارتی شوند. این به عنوان مثال در مورد LCP (پلیمرهای کریستال مایع) صدق می کند. یکی از پارامترهای کلیدی در هنگام پردازش این نوع مواد، زمان تخریب و دمای آنها است.