متورم شدن قالب، که به عنوان تورم اکسترودات نیز شناخته می شود، در پردازش پلاستیک، به ویژه در اکستروژن پلیمری رایج است، که در آن جریانی از مواد پلیمری برای تولید هندسه نمونه مناسب، از طریق قالب وارد می شود. این به خاصیت ارتجاعی پلیمر به دلیل امکان انقباض و انبساط سیستم ماکرومولکولی مربوط می شود: هنگامی که سیم پیچ تصادفی ماکرومولکول ها وارد قالب مویرگی می شود، دچار انقباض می شود که پس از شل شدن نسبی در مویرگ، در خروجی بازیابی می شود، زمانی که اثر مهاری مویرگ متوقف می شود. اثر تورم می تواند بسیار قوی باشد، به ویژه با پلی اولفین ها (پلی اتیلن، پلی پروپیلن) یا پلی آمیدهای بسیار کم و پلی کربنات (پلی استرها). اثر تورم در برخی از فرآیندهای پلیمری، به‌ویژه قالب‌گیری بادی، که در آن تورم ناکافی یا دو زیاد می‌تواند باعث مشکلات پردازش و نقص در محصول نهایی شود، حیاتی است. ISO 11443 روشی را برای اندازه گیری تورم قالب از طریق لوازم جانبی رئومترهای مویرگی مشخص می کند.

از ما خواسته شد که آزمایش تورم دای را انجام دهیم. با انتخاب لوازم جانبی تستر متورم دای برای رئومتر مویرگی خود، آزمایش را بر روی نمونه ای از LLDPE پر شده با کربنات کلسیم انجام دادیم. اندازه گیری با استفاده از یک سیستم لیزری که در زیر قالب مویرگی قرار داده شده است، انجام می شود که قطر اکسترود را اندازه گیری می کند. با افزایش نرخ برش، داده‌های تورم قالب نیز افزایش یافت. این به ما 25 درصد افزایش قطر در نرخ برش پردازش را نشان داد. با اندازه‌گیری تورم قالب با قالب‌های مویرگی مختلف در دماهای مختلف، که پارامترهای اصلی مؤثر بر الاستیسیته هستند، ما توانستیم مناسب‌ترین شرایط فرآیند را برای به دست آوردن شکل محصول نهایی مطلوب پیشنهاد کنیم.